Los Glaciares National Park - Vakantiebestemming.info

Vakantiebestemming.info
Reisverslagen en informatie
Vakantiebestemming.info
Ga naar de inhoud

Los Glaciares National Park

Amerika > Chili Paaseiland Patagonië
Parque Nacional de Los Glaciares

Vanuit Ushuaia vlogen we naar El Calafate waarna we in we in ruim 3 uur, circa 220km noordelijk naar El Chaltén reden. El Chalten is een kleine plaats gelegen in de Santa Cruz provincie Argentinië die ontstaan is in 1985 vanwege grensconflicten bij de grens van Chili. Tegenwoordig bestaat het vanwege het toerisme. Het is gelegen in het noordelijk gelegen gedeelte van Los Glaciares National Park - Parque Nacional de Los Glaciares - Unesco World Heritage List Ref:145 (sectie Reserva Nacional Zona Viedma) aan de basis van Cerro Torre en Cerro Fitz Roy gebergte bij de rivier Río de las Vueltas. Een prachtig gebied om te wandelen.

We hebben hier twee wandelingen gemaakt. 
  • Een lange pittige wandeling naar de Laguna de las Tres het kobalt blauwe gletsjermeer aan de voet van de berg Cerro Fitz Roy. De wandeling is 10,2 km heen en dezelfde weg en afstand terug, totaal ruim 20km te lopen in circa 8-9 uur. De route begint net buiten El Chaltén en wordt aangegeven door enkele wegwijzers. Het grootste gedeelte is makkelijk te lopen uitgezonderd de laatste 1,5 km voor de Laguna. Tijdens de wandeling diverse uitzichtpunten en prachtige vergezichten op de rivier de las Vueltas en de bergen Cerro Torre - Mt. Torre (3102 m)  en Cerro Fitz Roy - Mt. Fitz Roy (3405m) met zijn gletsjers. Onderweg afwisselend bossen, moerasachtig en bergachtig gebied. Circa 2 km voor de Laguna de las Tres ligt de basic camping Poincenot waarna een zeer steile klim begint naar de Laguna de las Tres. Al klauterend en zigzaggend over een pad van rotsblokken gingen we naar boven. Je hebt hier wel een redelijke conditie voor nodig maar het is zeker de moeite waard. Vanuit het uitzichtpunt bij de Laguna de las Tres hadden we mooi zicht op een gletsjermeer en de diverse bergtoppen rondom. Tot hier hadden we goed weer, redelijk helder. Maar het weer werd snel slechter en het werd bewolkten het ging op een gegeven moment op de terugweg regenen. De terugweg was normaal dezelfde weg terug maar we hebben een ander pad genomen. We zijn door bosgebied langs de Glaciar Piedras Blancas gelopen. Bij deze glacier hadden we mooi zicht hierop. De wandeling eindigde bij een hotel aan de oevers van de rivier de las Vueltas. Daar belde de gids een taxibus waarna we ongeveer 30 minuten langs de rivier reden voordat we bij El Chaltén terug waren.
  • De tweede wandeling was een wandeling naar de Laguna Torre. Het was een wandeling in het begin geleidelijk stijgend door bossen met zoals bij vele wandelingen vele bloeiende bloemen. Na circa 1 ½ uur kwamen we bij de mirador Torre. Hier hadden we uitzicht op de andere zijde van de bergen dan de dag ervoor. Helaas was het zwaar bewolkt waardoor het uitzicht beperkt was. We zagen weer een gletsjer en de bergtoppen tussen de wolken door. Wijzelf gingen niet verder maar je kan verder lopen naar het gletsjermeer Laguna Torre. Was vanaf de mirador circa 6 km dalend maar men moest dezelfde weg weer terug dus op de terugweg was het stijgend omhoog. De wandeling was circa 11 km tot het meer. Diegene die de wandeling helemaal hebben gedaan deden er circa 6 uur over om deze te lopen. Vanaf de mirador gingen wij gedeeltelijk terug via een ander pad waarbij we zicht op de bergen hielden en we kwamen bij de andere zijde van El Chaltén uit.

Na deze wandeling gingen we aan het einde van de middag rond 18 uur met een lokale bus (dubbeldekker) terug naar El Calafate. We deden hier circa 3 uur over zonder tussenstop. Vanaf hier hebben we een ander gedeelte het zuidelijke gedeelte van het Los Glaciares National Park bezocht. Dit gedeelte staat meer bekend om zijn gletsjers en vooral vanwege de Perito Morenogletsjer. Vanaf El Calafate zijn we twee dagen naar verschillende gletsjers geweest. We gingen daarvoor over de provinciale weg 11 vanaf El Calafate langs de oevers van Lago Argentina naar het schiereiland Peninsula de Magallanes waar men verschillende mogelijkheden heeft om deze te zien. Vanaf El Calafate (linksaf weg 11) rijdend langs de riviertak Brazo Rico reden we het Nationale Park Los Glaciare binnen waar we entree (215 ARS) moesten betalen. Daarna stopte we bij een uitkijkpunt waar we een totaal overzicht hadden van de Perito Moreno Glacier. De Perito Moreno gletsjer is een van de 48 gletsjers die worden gevoed door het Zuid-Patagonische IJsveld, 's werelds op twee na grootste zoetwaterreserve en eindigt in een fjord. Het ijs is 60 m dik en 5 km breed en de ijsmassa schuift per dag 1 tot 2 meter verder. Dit merkt men door het gekraak van de over elkaar schuivende ijsbrokken enerzijds, anderzijds door het afbreken van grote ijsbrokken van de gletsjer die dan met veel lawaai in het fjord vallen. Het is een van de drie Patagonische gletsjers die nog groeien en zijn dus nog niet onderhevig aan de wereldwijde terugtrekking van gletsjers

  • Vanaf het uitkijkpunt was het niet ver naar een aanlegsteiger (ca 72km vanaf El Calafate) waarvan je met de boot naar de gletsjer kan varen. Je kan een 1 uur durende boottocht maken met een catamaran langs de  flanken van de gletsjer of zoals wij deden naar de overzijde waarvandaan gletsjerwandelingen vertrokken. Wij deden een korte gletsjerwandeling van ruim 1 uur. Hiervoor kregen we onder aan de Glaciar Perito Moreno ijzeren beugels (spikes) onder en om onze schoenen gebonden. Natuurlijk om het lopen op het ijs veilig te maken. We kregen instructie hoe te lopen met de ijzeren pinnen onder onze schoenen. Afdalend moet je je voeten naar buiten zetten – monkeywalk en tevens met gebogen knieen en iets achterover hangend maar altijd wijdbeens. Stijgend met de punten van de schoenen recht vooruit, stevig in het ijs drukkend en licht vooroverbuigend. Op het ijs waren handschoenen verplicht. Niet vanwege kou maar vanwege het scherpe ijs bij eventuele vallen. Bij de wandeling was de gletsjer heel anders dan je ervoor staat. Tijdens het wandelen had het ijs prachtige helderblauwe kleuren , gaten, geulen, soms gevuld met water, waterstromen en zelfs soort kleine watervalletjes. Een hele belevenis. Net voor het eindpunt kregen we kerstbrood en cider (normaal whiskey) als beloning. 
  • Daarna terug naar beginpunt en met de boot terug naar beginpunt. Vandaar reden we de provinciale weg enkele kilometers (ca.5km) verder waar de weg eindigden. Hier was een groot bezoekerscentrum met restaurant. Men heeft hier de mogelijkheid een wandeling te maken via metalen wandelpaden ( walking circuit ) waarbij men de zuidelijke en oostelijke flank van de Glaciar Perito Moreno goed kan bekijken vanaf diverse pasarelas - platforms op diverse hoogte. Je zag de bovenkant, de wanden die vaak ruw waren met scheuren, spleten, onregelmatigheden. Af en toe vielen er grote of kleinere stukken van de wand. Dit ging vaak gepaard met eerst gekraak en daarna een hevige knal – herrie. Als het ijs in het water viel had je opspattend water en wat weer een vloedgolf veroorzaakte. We hebben hier een tijdje naar dit natuurverschijnsel staan kijken.
  • Dag 2 in Calafate gingen we weer naar het schiereiland maar gingen rechts naar de haven Puerto Bandero (ca.48km) Hier lagen boten – catamaran klaar waar we weer 215 pesos moesten betalen voor toegang van het Nationale Park. Daarna gingen we catamaran op waar voor ca.200 passagiers   plaats was. We hadden grote panoramische ramen helemaal rond de boot. Bij vertrek moest men binnenblijven aangezien de stroming en daardoor de golven groot waren op het Lago Argentino. Nadat we in het fjord de Brazo Norte in waren gevaren werd het rustiger en mochten we naar buiten waarbij we rond de boot konden lopen. Alleen de wind was natuurlijk hard en vrij koud. We hadden redelijk weer, wel bewolkt maar de onderste gedeelte van de bergen en gletsjers waar we naar toe gingen waren goed zichtbaar. Tijdens onze tocht gingen we eerst naar de Upsala Glacier. De Upsala gletsjer was licht hellend met een bovenzijde met uitsteeksels, zuilen en gleuven. Er voor een grote massa ijsbergen, drijvende ijsschotsen en klein ijs aaneengesloten. Leek dat het gewoon vast aan de gletsjer lag maar was toch allemaal drijfijs. We hadden hier ruim 30 minuten tijd om rond te kijken. De boot draaide regelmatig en we gingen langzaam langs de wand zodat iedereen het goed kon zien.  Hierna  zijn we terug gevaren en sloegen we een andere zijarm in de Brazo Spegazinni. Aan het einde was de gletsjer Spegazzini de hoogste gletsjer in het Parque Nacional de Los Glaciares. Deze was heel anders als de Upsala. Hier weinig ijs in het water. De voorzijde was hoger ca.135m hoog en deze splitste zich aan de rechterzijde in tweeen. Net als bij de Upsala was er ook een ruwer gedeelte vooral aan de linkerzijde. In het midden en aan de rechterkant was het allemaal wat vlakker. Het leek erop dat men er met een schuif met banden overheen was gegaan. Ook hier weer prachtige verschillende blauwe kleuren afhankelijk van het zonlicht. De bovenzijde van de gletsjer lag in de wolken helaas. Op de terugweg werd de bewolking dunner en zagen we een aantal (besneeuwde) bergtoppen.  Na circa 5 uur waren we terug bij de haven van haven Puerto Bandero waarna we terug gingen naar El Calafate.
  • We zijn ook naar het vogelreservaat Reserva Laguna Nimez geweest wat net aan de rand van het centrum bij het Lago Argentino ligt. Hier zijn verschillende type landschappen die men in Patagonie tegen komt kleinschalig aangelegd zoals steppe, grasland, moeras, meren waarbij er 2 grote en kleinere waren. Bij de meren zagen we tijdens een rondwandeling (ca2500m) o.a. enkele flamingo’s, een grote groep vloog in formatie en rechtgetrokken nek weg toen we aankwamen. Verder op en bij het water ganzen, zilverfuut, zwarthals zwanen, ibis, kieviten, eenden, meerkoeten, havik, totaal ongeveer 70 soorten.  Bij diverse uitkijkpunten kan men naar de vogels kijken.
In El Calafate diverse restaurants, winkels, souveniersshops, outdoorzaken. Een toeristenstad. Na El Calafate doorgereden met zwaar bewolkte hemel naar Torres del Paine. Na 1 ½ uur vanaf El Calafate is een uitzichtpunt naar Mount Fitz Roy. Vanwege het mindere weer helaas weinig zicht. Daarna doorgereden door steppelandschap naar de Argentijnse grens. Hier een paspoortcheck en stempel in paspoort. Daarna ca.10km naar de Chileense grens. Hier was het wat lastiger. We moesten in reis formulier invullen, paspoort werd gecheckt, gestempeld en de bagage moest uit de bus door een scanner (soms werd een hond gebruikt) gehaald om te kijken of er dingen inzaten die niet ingevoerd mochten worden. Bepaalde producten zoals onbewerkte dierlijke en plantaardige producten waren niet toegestaan. Het formulier moet men bewaren tot vertrek uit Chili. Na de grens was het circa 2 uur rijden naar Nationaal park Torres del Paine. Het landschap veranderde langzaam van droge steppe-graslanden naar groener landschap met vele schapen en weer (besneeuwde) bergen op de achtergrond. We stopte bij een meer waar we een prachtig uitzicht hadden met een spiegeling van de bergen in het water. Onderweg hadden we diverse guanaco’s  (Lama guanicoe) gezien. Dit zijn wilde lama’s uit de familie der kameelachtigen met een rossig bruine vacht op de rugzijde en een witte buik. We zagen ze met enkele of in wat grotere groepen rondlopen. 

Na ons bezoek aan het Nationaal park Los Glaciares in Argentinië zijn we weer naar Chili gereden. Bij de Argentijnse grens hadden we een paspoortcheck en kregen stempel in paspoort. Bij de Chileense grens ca.10km verder was het wat lastiger. We moesten er een inreis formulier invullen, paspoort werd gecheckt, gestempeld en de bagage moest uit de bus door een scanner (soms werd een hond gebruikt) gehaald om te kijken of er dingen inzaten die niet ingevoerd mochten worden. Bepaalde producten zoals onbewerkte dierlijke en plantaardige producten waren niet toegestaan. Het formulier moet men bewaren tot vertrek uit Chili. Na de grens was het circa 2 uur rijden naar Nationaal park Torres del Paine.  Het landschap veranderde langzaam van droge steppe-graslanden naar groener landschap met vele schapen en weer (besneeuwde) bergen op de achtergrond. We stopte bij een meer waar we een prachtig uitzicht hadden met een spiegeling van de bergen in het water. Onderweg hadden we diverse guanaco’s (Lama guanicoe) gezien. Dit zijn wilde lama’s uit de familie der kameelachtigen met een rossig bruine vacht op de rugzijde en een witte buik. We zagen ze met enkele of in wat grotere groepen rondlopen. Daarna doorgereden naar Parque Nacional Torres del Paine waar we bij het parkkantoor Portería Laguna Amarga over moesten stappen op een transferbusje van de refugio waar we zouden overnachten. De reisbegeleidster moest bij het kantoor entree betalen voor het Nationale Park.
 

Kijk voor verdere info op Parque Nacional Torres del Paine

Contact via E-mail


Informatie redactie-fotografen Gerard Meuffels - Henk Dijkman

© Alle foto's zijn gemaakt door Gerard Meuffels en Henk Dijkman
Terug naar de inhoud